ریشه یابی
شنبه, ۱۱ مرداد ۱۳۹۳، ۰۹:۲۰ ق.ظ
چو این اتش عشقت ایزد نهاد
ندیدی به غیر من ایدر فتاد
سزا خود همین است دیوانه را
که بی رنج خواهد این دانه را
"محمد" نبینی به پیشت تو هیچ
سر خویش گیر و دیگر مپیچ
چو "نیما "دگر فکر مهتاب باش
به خواب گردنکشان ، آب باش
وگر وزن نبود به شعر اندرت!!!!!!!!!!!
چ غم ک بی وزن باشد تمام سرت
خدایا ! مگر آدمی قحط بود؟!!!!!!!!!!!!!
چ حکمت داشتی ؟از اینت چ سود؟
" از آن قلبت امروز آمد به بند،
که نگرفتی یک دم تو از عشق پند
تو را عشق ، باشد سرایی بزرگ
چو تنها شدی خواهدت خورد گرگ
ب چوپان بیاویز و یکرنگ باش
ن چون ناکسان در پی ننگ باش"
